Terapötik süreç, her zaman doğrusal bir ilerleme göstermeyebilir ve zaman zaman duraklama ya da gerileme dönemleri yaşanabilir. Bu tür evreler, terapi sürecinin doğal ve kaçınılmaz bir parçası olarak kabul edilmelidir. Danışanın yaşadığı duraklama ya da gerileme, birden fazla faktörden kaynaklanabilir ve bu faktörlerin her biri, danışanın bireysel deneyimlerine ve terapötik sürecin dinamiklerine bağlı olarak değişkenlik gösterebilir.

İlk olarak, danışanın seans odası dışındaki yaşamındaki koşullar bu tür gerilemelerin önemli bir kaynağı olabilir. Danışan, yaşamındaki stres faktörlerinden, ailevi ya da sosyal ilişkilerindeki zorluklardan, iş ya da okul gibi dışsal baskılardan etkilenerek terapötik sürecin ilerlemesinde zorluk yaşayabilir. Bu durum, danışanın günlük yaşamındaki yoğunluk ve belirsizliklerle baş etme şekline bağlı olarak terapötik sürecin etkinliğini sınırlayabilir. Özellikle, bireyin hayatındaki ani değişiklikler veya travmatik deneyimler, terapi sürecindeki ilerlemenin geçici olarak kesintiye uğramasına neden olabilir.

Bir diğer önemli etken ise, danışanın değişime karşı gösterdiği dirençtir. Değişim, terapötik sürecin merkezinde yer alırken, danışanın bilinçli ya da bilinçdışı düzeyde değişime karşı direnç göstermesi son derece yaygın bir durumdur. Bu direnç, genellikle bireyin mevcut durumunun, ne kadar zorlu olursa olsun, alışık olduğu ve bu yüzden güvenli hissettiği bir alan olmasından kaynaklanır. Danışan, bilinçli olarak değişime hazır olmamakla birlikte, geçmişte yaşadığı travmalar veya olumsuz deneyimler nedeniyle değişime dair korku ve kaygılar taşıyor olabilir. Bu noktada, terapötik sürecin ilerleyebilmesi için, danışanın bu dirençle yüzleşmesi ve değişimin, zaman içinde kabul edilebilir ve sağlıklı bir şekilde gerçekleşebileceği konusunda güven duyması sağlanmalıdır.

Son olarak, terapötik sürecin ilerlemesi,  her insanın biricikliğine bağlı olarak değişir. Her birey, değişim sürecini farklı bir hızda deneyimler ve terapinin her aşamasında farklı zorluklarla karşılaşabilir. Bazı danışanlar, belirli bir aşamada daha hızlı ilerlerken, diğerleri duygusal ya da bilişsel anlamda daha fazla süreye ihtiyaç duyabilir. Bu bağlamda, duraksamalar ve gerilemeler, bir yandan danışanın derinlemesine bir içsel dönüşüm sürecine girmeye hazır olduğunu, diğer yandan kişisel engellerin aşılması gerektiğini gösteriyor olabilir.

Tüm bu faktörler göz önünde bulundurulduğunda, terapötik sürecin gerileme dönemlerinin de bir anlam taşıdığı ve danışanın psikolojik iyileşme sürecinde önemli bir adım olabileceği anlaşılmalıdır. Bu dönemde, danışanın yaşadığı duygusal zorluklar ve dirençlerle başa çıkabilmek, terapi sürecinin başarıyla ilerleyebilmesi için kritik bir aşamadır. Terapist, bu süreçte danışana destek olur, duygusal ve bilişsel engelleri anlamaya çalışır ve danışanın içsel değişim sürecini güvenli bir şekilde geçirebilmesi için uygun stratejiler geliştirir.